Garip sevdalara saldılar bizi,
Çağ dışı düşleri öveni sevdik...
Kendi özümüzden çaldılar bizi,
Arapı Türk’ten çok seveni sevdik...
.
Zamanın aklını kullanmaz zira,
Nice yıldır hasret mümin huzura,
Kendi yanlışıyla düştükçe zora,
Boş yere kafire söveni sevdik...
.
Zayıfa, güçlünün lütfü afiyet,
Kederden, hüzünden yok muafiyet...
Denize düşünce yerli zafiyet,
Bazen Hansı, bazen İvanı sevdik...
.
Tırmızi, Buhari, Kesir, Taberi...
Bilgi kaynağımız bin yıldan beri...
Kitaba kitleyip kutlu haberi,
Havanda hurafe döveni sevdik...
.
Ağalık arzusu azgın bir ırmak,
İmkansız coşunca önünde durmak...
Kolay olsun diye halkı kandırmak,
Aklı-fikri baştan kovanı sevdik...
.
Milletin neyine egemenlik, erk,
Deyip de şeyhlere ettik gücü terk...
İlahi kudretle dönsün diye çark,
Sarayda kurulan divanı sevdik...
.
Unuttuk Yunus’un sevgi dilini,
Şaşırdık dogmadan kaçış yolunu...
Kuruttuk hürriyet, bilim gülünü,
Kurak çöllerdeki geveni sevdik...
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 2019)