Sen damlıyor bu gece kelimelerim
Karmakarışık bir hayatın içindeyim
Bu gece sonum olacak anlamsız sabahlarıma
İhtiyacım yok göstermelik intiharlara
Sen,boşver ölümümede ağlama
Ben şimdi bu şehrin caddesinde
Yoksul bir çocuğun ümidini taşıyorum
Dilinden düşen sözünü iletirken boşluğa
Çıkan cılız ses gibi titreyen
Ve içimde anlam veremediğim sancı
Anlatsam yok olursun
Anlatmssam ben yok olurum
Ama,sende anlayacaksın bir gün

Bir zamanlar taş sektirdiğim
Mehtabında şarkılar söylediğim
Ey karadeniz,senin dalgalarının sesi
Bir terapi olacak sızlayan kalbime
Alışmışım yalandanda olsa seviyorum demelere
Hiç dokunamadığım tenine
Öpücüğümü kondurarak gideceğim yanından
Kilometreler var diye isyan ederdin ya
Yokluğumda anlayacaksın anlamsızlığını mesafelerin
Yok oluşlarımı tadacaksın
Ellerinin arasından kayıp giden ellerimi
Son kez bile tutamayacaksın
Sesimden rahatsızlık duyardın ya hani
Belkide artık onuda duymayacaksın
Anladınmı,sende anlayacaksın bir gün

🐋🐋🐋🐋