Kesilir ömrümüzün sesi dolunca vâde,
Ölüm, yeni doğuşun ses veren bir sesidir.
Ten girince toprağa, olur ruhlar azâde,
Ölüm, yaşamak için bir su, ekmek gibidir.
.
Dalıp sırlı âleme belki fayda bularak,
O gözleri sürmeli ruha peydâ olarak,
Bir gönül tezgahında pişip aşkla yanarak,
Ölüm, gizli perdeden sanki geçmek gibidir.
.
İnsan yaktı canımı, O’ndan gayrı dostum yok,
Kin güdüp ona buna diklenecek kastım yok,
Nem kalır şu dünya da, bırakacak postum yok.
Ölüm, yeni hayata kumaş biçmek gibidir.
.
Şerbet gibi içerek son ölümün tadını,
Unuturuz yalancı şu dünyanın adını.
Terk ederek kıymetsiz insanlığın tahtını,
Ölüm, sonsuz yaşama koşup, göçmek gibidir.
.
Belki korlu ateşe atılarak yanmaktır,
Bedensiz âlemlerde asılarak kalmaktır,
İrem’in aşk bağında belki aşka banmaktır,
Ölüm, hayat suyundan yanıp içmek gibidir.
.
Allah Âzze ve Celle, ölüm kâfire yaman,
Hâkikat inanmaktır; insana gerek İmân.
Biter bize bahâne son gün geldiği zaman,
Ölüm, varlığa emek, belki sevmek gibidir.
..
Ne kadar kaçsan ondan, ölüm bir alın yazın,
Bir veda ile biter kimbilir bütün sızın (?)
Alemlerden aleme doğar elbet yıldızın,
Ölüm, bir ser’den sırra sanki ermek gibidir.
............
Ali Urgan