Varsay ki dudağım değmedi dudağına
Ölmezdim diken batsa bir ayağına
Düşmedim acemice o tatlı tuzağına
Kaderim yazılıymış senin hep uzağına
Varsay ki yaklaşmadım
O yasak meyva gibi
Tatmadım hasretini çiğ bir ayva gibi
Kovulduk aşk ilinden adem ve havva gibi
Varsay ki iblisti bu günahın suçlusu
Doğrulmadı alnıma ihanetin namlusu
Yanmadı Alev alev yüreğimin avlusu
Dökmedi sana yaşlar gözlerim aşk dolusu


Varsay ki sen değildin hülyamda ki güçlü bağ, eteğine kar düşen güvendiğim yüce dağ, varsay ki ne ölüydüm hayatında nede
Sağ, kırdılar sana bağlı en kavi zincirimi
Kopardılar Mevsimsiz dalından incirimi


Var Say ki dolaşmadık senin ile el ele
Direnmedim yoluma koyduğun her engele
Kapıldı Kara bahtım yine bir kara yel’e
Çocukken takılmıştı uçurtmam oysa tele
Var Say ki hiç düşmedik seninle bunca dile
Var Say ki hiç kıymadın vurup öldürsen bile



Varsay ki gelmedik seninle hiç yüz yüze
Ne geceye sır verdik ne ağladık gündüze
Deniz tüm kapıları kapattı bize
yazmadık sevgimizi sahilde ki kumlara
Sarılmadık her akşam baka baka mumlara


Varsay ki yanağına düşmedi buselerim
Yazılmadı adına en güzel şiirlerim
Sarmadı yalnızlığı seni sardığı kadar
İçimde ki en temiz en kuytu köşelerim
Sevdamız hiç doğmadı bir yokluğun içinden
Göz yaşımla boğmadım aşkımı ellerimle
Geçmedim yalın ayak acıların içinden
Kalmadım Yapayalnız yorgun hayallerimle

Ve say ki ellerim tutmadı ellerini
Tatmadı ölüm gibi ruhum hayallerini
Aşk değildi uğrayan bu kadar ihanete
Ben kanmışım cahilce bu kehanete
Ayrılık çoktan kıydı tırnağa ete
Gözlerimle şahidim nikah’ta keramete

Sen onun gözlerine baktığında anladım
Bütün umutlarımı yaktığında anladım
Dünyaları başıma yıktığında anladım
Anladım gördüğümün bir rüya olduğunu
Anladım uyanınca kaybolduğunu

Anladım senin için sadece belki’ymişim
Bir değil sıralarda sondan hep iki’ymişim
Anladım delinin aptalın tekiymişim
Aşk değil nazarın da öteki’ymişim