Gönül vermez idim güzele, meye;
Aşk uğrunda iman tazelemeye.
Göklerden mi inip geldin, nerdeydin?
Sanki Tanrı katında bir yerdeydin.
Sevda yeli değil bir borandır bu!
Seninle var oldu ömrümün kutbu.
Hayalde, gerçekte hep seni gördüm,
Her gecemde mihrâbına yüz sürdüm.

Kaderimde senin adın var benim.
Teslim oldum, gel ufkumu sar benim.
Kurtulamam yoksa bitmez azaptan,
Sen olmadan bütün dünyâm dar benim.

Senin hatrın, şu dünyâyı döndürür,
O gözyaşın cehennemi söndürür.
Güzellikler senden almış ilhâmı,
Aşkının kemendi hep süründürür.

Şimdi senden uzaklara düşeli;
Görünmedi hâlim asla neşeli.
Güneş açmaz, zaman sensiz akamaz;
Yağmur yağmaz, şimşekler de çakamaz.
Ben başımdan hiç atamam derdimi,
Ben bana da anlatamam derdimi.
Saklarım herkesten bir söz gelmesin,
Sana gelen yolu kimse çelmesin.

Ben ne baş eğdim ne de boyun büktüm;
Ancak senin huzurunda diz çöktüm.
Varım, yoğum, her şeyim, her bir zerrem
Senin olsun, ben kalbimi de söktüm.

Getireyim yüz bin kere şehâdet;
Yandır aşkla bu kulunu, sen şâd et.
Yeter ki bu ateş kül etsin beni,
Tanrım beni cehennemden âzâd et!

Elbet senin görkemini kıskandı;
Cihângir Timur’un o Semerkand’ı.
Gökteki ay, senden parlak bakamaz;
Güneş, teni senin kadar yakamaz.
Sana bakmak bile bir ibâdettir,
Bu hasreti çekmek de saâdettir.
Olmasa ne bundan zararım, kârım?
Suçu sevmek olan bir günahkârım!