Âlemin her bir demin biz dem-i hicrân bilmişiz
Derd ü cevrin cümlesin şol gönle mihmân bilmişiz
Hıyre-bahş nîmetlerin bir seyl-i tûfân bilmişiz
Biz cihân mâmûresin ma’nîde vîrân bilmişiz
Âfiyet gencin bu vîrân içre pinhân bilmişiz


Ol hakîkat kıldı kim ezvâkı dünyâ içre pest
Ehl-i cehlin dest ü çeşmin etmiş eşyâ sanki best
Dil-figârân gam çekip her dem olupdur böyle mest
Ger özün dânâ bilür taklîd ile sûretperest
Âlem-i tahkikde biz anı nâdân bilmişiz


Hangi mâşuk var tutar gönlünde bir dil-dâdeni
Tutmaz elden dûn felek kaldırmaz ol üftâdeni
Eşk sahbâsıyla uşşâk doldurupdur vâdeni
Bî-haberler şerbet-i râhat bilirler bâdeni
Biz hakîm-i vaktız anı dökmişiz kan bilmişiz

Cem edip söyleşmiş âlimler gelip bin bir defâ
Bilmemişler gayrı gamdan özge yohdur bir şifâ
Sanma kim rahmeyler âlem sürdürür dâim sefâ
Bilmişiz kim mülk-i âlem kimseye kılmaz vefâ
Ol zamandan kim anı mülk-i Süleyman bilmişiz

Dâimâ etrâfa âteşler saçar her yâneden
Şem’i aşk kurtulmak ister böyle bir pervâneden
Odlanır çıkmaz Gezer dünyâ denen vîrâneden
Ayrı bilmişsen Fuzûlî mescidi meyhâneden
Sehv imiş ol kim seni biz ehl-i irfân bilmişiz

31.10.2015