Yüreğin bedenle kavgasıdır yalnızlık...
Yalan olduğunu bile bile,
Adını huzur koyduğunda alışır ruhun kimsesizliğe.

Bugünü bitirdiğinden haberin yoktur,
Düşlerken yarını...
Geçmişin hesabını sorarken kendine;
Soğuk bakışlarda kaybolmaktır.

Yeşertecekken umutları,
Kaybetmektir elindekileri!
Düşüp kalkmaya alışmışken her kavgadan;
Küllerini rüzgara teslim etmektir...

Deli dolu yaşanmışlıklara inat,
Korkuya,kaygıya ,zulme boyun eğmek;
Sessizce sevgiler beklerken yüreğinde:
Üzerine basılmasına göz yummaktır.

Herşeye kahredip gitmek varken,
Son kalp atışına kadar ayrılamamak sevdiklerinden;
Hayaller kurarken kalabalıklara dair:
Umursamazların sevgisine muhtaçlıktır...

Yalnızlık...
Yüreğine herşeyi herkesi doldururken,
Kimsenin yanında yer bulamamak;
Yıldız aramak gökyüzünde;
Zifir gecelerde,katran gönüllerden merhamet dilenmektir...