yazgıyı neden alamayız avucumuza
dilediğimiz şekli veremeyiz


Fadime teyze kaderi terse çevirmek istedi
kendi kaderini yaşamayacaktı kızları
sevince mutlu olmuyordu insan
onlar sevmeden evleneceklerdi
bir erkek için göz yaşı döküp,
ağlamayacaklardı


Ümran dünya güzeli bir kızdı
gönlü çağlayanlar gibi coşkun
akıp akıp çağlardı
büyük kızıydı Fadime teyzenin
ilk piyango ona çarptı
sevmek yasaktı


nasıl kapasın gözlerini
evleri tam karşıdaydı
Ümran menekşe gözlü
yanına Emel Sayın gelse
Ümran çift basardı
delikanlı esmerdi
kara gözlerini ayırmazdı Ümran’dan
belli ki aralarında kıvılcımlanan aşktı


annesi çekti Ümran’ı yanına
senin halin hal değil
annen sevdi evlendi de ne oldu
aklını başına devşir
ben seni vermem ona
karşı çıkmayı bilmezdi Ümran
boyun büktü, ağladı


dünür geldi zengin biri Ümran’a
annesi verdi, babası ses etmedi
Ümran da sindi anneden ’he’ dedi
dansa kalktıklarında düğünde
çocuğu gibi kısa kalmıştı damat
Ümran gösterişli, Ümran güzel
içinde lânetler vardı!


neye kimeydi bilmeden kızdı
yine de boyun eğdi
damat bozuntusuna


ne oldu, neler oldu, çıktı dedikodular
Ümran haber salmış da sevdiğine
beni al, kurtar demiş buradan
mektup kaynananın elinde
gözünde şimşekler çakmış
yapılır mı bu
benim aslan oğluma

Ümran da kasabada boşananlar listesine asıldı

yine gülmedi kader
bu kez evlendiği polisti
o da zampara çıktı
üstüne bir dost tuttu
böylece ispatlandı
güzelin kaderi olmaz.

Ümran festivalde mal sattı
yere düşen gölgesini almazdı..


17. 07. 2013 / Nazik Gülünay