Yaşadığım şu hayat kulundan bedua mı yoksa harammı yazdın bana,
Her gece yolum düşer çile kokan bir meyhaneye
Gülmek neymiş sevdaya belaya düştüm sanki halimi soran mı var,
Dertlerimin boş bir çerçeve misali asılı duvarlarda konuşmuyorlar,



Kadehler neylesin mevsimler utansın ah dostlar utansın,
Sevdamın adını kazdığım ağaçlar yaprak döküyor,
Kör olası kaderim çöpçü olup dertlerimi süpürmüyor,
Şu üzgün halime acılarıma ev sahipliği yapan gecelerde küs konuşmuyorlar,



Sayılı gün deyip her sabahın seherin de kendimi avutuyorum,
Yaradan sevmeyi haktan hukuktan saymış kuluna beni unutmuş,
Bilmem nasıl etsem nereye gitsem hangi cehennem harında yansam,
Saçlarıma yağmış aklar gözlerimden akan yaşlarda konuşmuyorlar,




Dünyamı yıkan utansın ne zaman bitecek bu azabım feryadım ecelim olacak,
Kanadı kırık bir kuş kadar olamıyorum hüzünle boyanıversede kendime bir yuva kuramıyorum,
Her ne kadar yaşım genç te olsa kahrolası yüreğim bir aşk uğruna ihtiyar,
Maziye haps olmuş gözümde canlanan anılar bir kuru tebesüm edip gülmüyorla sanki ölüm beni çağırıyor...!

Ayrılıkların Şairi Osman Dastan © 30 / 09 / 2021. 23 : 40