Kalemi dile gelip, döküldükçe satıra
Mana olur sözünde, aşk yürek dağladıkça
Bütün seven kalplerde, böyle kalır hatıra
Oluk oluk yaş olur, sevdadan ağladıkça

Öyle dalar derine, garip boynunu büküp
Yalvarır yaradana, dizler üstüne çöküp
Demlenen duygulardan, damla damla ter döküp
Binlerce şükür eder, sabrını sağladıkça

Sazının tellerine vurup ağıtlar yakar
Fırtınalar koparıp, şimşekler gibi çakar
Bu hale getireni, öyle kafaya takar
Kalbî yerinden fırlar, hüsranı çağladıkça

Kış kalbî üşüttükçe mevsimleri döndürür
Karanlığa bürünüp, umutları söndürür
Hangi tarafa çekse, sağa sola sündürür
Aşkından dilin bağı, çözülür bağladıkça

Üç beş günlük dünyayı, mabet eder kendine
Gücü kuvveti yetmez, yenik düşer fendine
Elden ipin ucunu, salamazken bendine
Sanki darağacına, benzetir yağladıkça

Nesrin Önem
Çanakkale