Geceleri gelip, kaybolacaksın düşüncelerinde.
Karanlıktan çıkıp, gün yüzüne selam vereceksin.
Ey güzel diye seslenip, gaflet dolacak,
İyilik eyleyip, hainliğe uğrayacaksın.
Bazen unutmak, bazen ise silmek için,
Boş bir kağıda dert yanacaksın.

Bir göz gezdirip ardına bakmayacaklar belki de,
Senin içinde kaybolduğun dünyayı ayakları altında ezip,
Fırsat tanımayıp seni eleyecekler bahtı kara dostum.
Artık tanıyamadığın gaflet dolu yüzler gidecek,
Ve sen yine boş bir kağıda dert yanacaksın.

Dert yandığın boş kağıtları kimse okumayacak.
Beni anlasınlar diye yazdıklarını umursamayıp,
Azıcık dinlemeye tenezzül etmeyecekler.
Senin varlığını göremeyen bu insanlar,
Sen ölünce senin dünyanda kaybolacak.
Yardım dilediğin dizelerden anlamlar çıkartıp,
Satırlarını sokak köşelerine yazıp seni anacaklar.

-Abdulsamed Özdemir