"Sonra bir şeyler olur adını koyamadığın ve artık eskisi gibi olamazsın" der ya Bukowski; tam olarak öyle bir şey. Sebebi yok, mantıklı bir açıklaması yok, kırgınlık yok, sinir yok, hiçbir şey yok. Sadece değişti işte bir şeyler. İçinde bir garip kasvet var, anlamlandıramadığın.

Güneş gözlüğünün çerçevesinden bakarken gökyüzüne, biraz gözlerin nemlenir. Ama sebebi yok. Bazen sadece sebebi olmaz ya hani. Bilinçaltından cevaplar çıkartmaya çalışırsın. İrdelesen de sonsuzluğu bulamazsın.

Bu belirsizliktir ki yüreğimi eriten
Zuhur etmiş beynimde
Bu kasvet ki canımı acıtan
Tenimi kaplamış siyah duman
Kuralsızlık istiyor bu bünye
Hiç kimse beklemiyorken
Koşarak uzaklaşmak hayatından
Kimseden izin almadan
Sadece canı ne istiyorsa yapmak

Sonra dönüp bakıyor hayatındakilere
Durdururken kendini
Bir yaşam daha kaybediyor
Bir ben daha ölüyor
Bir ukde daha kalıyor