Kopardığın yaprak, incinen dal’dan
Yolduğun çiçekten; ne bekliyorsun
Vaz geçtiğin Gönül caydığın yol’dan
Kırdığın yürekten ne bekliyorsun


Çık git hayatımdan, git demedin mi
Son kalan umuda, yit demedin mi
Say ki bir rüyaydık, bit demedin mi
Kaderden felekten ne bekliyorsun

Örüp Aramıza kinden, duvarı
Yaktım demedin mi tüm anıları
Mazide bıraktın sen o yılları
Şimdi gelecekten ne bekliyorsun


Oysa yüreğimin goncası, idin
Neşesi, hasreti, sevdası idin
Ruhumun hayatla vedası idin
Eski bir dilek’ten ne bekliyorsun


Sendin yüreğimin sevda sarayı
Gönül soframızın çorbası, çayı
Kanata, kanata, kuru yarayı
Özür dilemek’ten ne bekliyorsun


Boşuna sevmişim, boşuna seni
Sevda’dan sanmışım şehvet buseni
Ahım rahat koyar zannetme seni
Zayi bir emek’ten ne bekliyorsun


Bir gün gitsen bile hatıran yeter
Dediğine bakma sen şarkıların
Saygı bittğin de sevgi de biter
Umut ne dündedir vuslat ne yarın
Şairiyim diye ayrılıkların
Hoşçakal demekten ne bekliyorsun