Yağmur gibi söyle bana gücüne gidenleri
Kelimelerin buğuladı zaten kalbimi
Tenim nemli, ruhum ağır, rengi kaçmış her şeyin
Beyin ölümü gerçekleşti sessiz ol, sırada zifiri var

Yerde kalmaz geçmişim, cenaze benimdir
Omuzlarım tek tek tüm an/ı/larımı, saçlarıma vursun ölüm
Uçurumlar giydim zaten, gittiğim yol bellidir
Maskemide taktım işte, hadi biraz gülsene

Eriyen mumlar olsaydı zamanın yerine
Işıkları kapatır sûr’u üflerdim çoktan
İsrafil’in işini elinden aldım Tanrım
Ona kızma ne olur, nefesimi al yeter

Son akşam yemeğin de dönen dedikodular doğruydu
Cadı laneti gibi siyah ve sıvıydı
Taşlaşmış notalar kulaklar sığı ve sağır
Sen de yaradandan dile, aksın onların da kanı

Sırlar batsa tenime şiirler aksa kızıl
Türküler çalınsa ya dillerden dillere
Toprak koksa gözlerin huzuru koklasam
Bırak şimdi hayalleri günahkarsın sen hey!

Tenlerde bıraktığın utangaçlık nişanesi
Aman iz bırakma gerdanının mahremi
Gölgelerde sakla liseli hallerini
Böylesi daha güzel zamanın akrep yitimi

Söndürün ışıkları hayallere dalacağım
Dalgalansın iyice deniz,boğulsun tüm gerçekler
Yelkenler fora sıra sende ey Tanrım
Bıraktım ben ipleri, intihar eşiği sevgili

Göğe bakma durağından geçmez mi arzu tramvayı
Şarkılar söylenmez mi sabahın üçü beşi
Az daha sessiz ol minarelerde sıra
iki rekat yalnızlık var sabâ makamı vakti