düşünüyorum
durduğun yerde misin
ellerin içinde mi
kaç santim uzaklıkta yada
hiç gezindin mi içinde beyninin
ceviz büyüklüğündeki yerden başka
görebildiğin yerden ne kadar geride


kendini öpüyor mu dudakların
senin mi susuzluğun açlığın
aç perdeyi bak ne/yi göreceksin
camdaki yağmur izini mi
yükseldikçe gözden yiten güneşi mi?


bu gözlükler şapkalar mı daralttı görüş alanını
umarsız geçip giden insanlar mı
sesin gitgide hafif
hafif kibar öksürükler gibi
erteleyip duruyorsun, var gücünle seslenmeleri
çok gerilerde kaldı
gönlünü rahatlatan nutuklar


artık bastığın yerlerin de bir ömrü kalmadı
yurt toprağının gözü nemli
bir nisan şakası gibi
kendi adımlarını çiğniyorsun
başkalarının ağzında yediğin lokma
onlar koyarken, göz diktikleri cenneti ceplerine
Tanrı değiştirmen bile nafile
çünkü satın alınmış hepsi
altı üstü kirli düşlerle


sen oyalan rengiyle gülün
açmıyorken elinde gül
seni yok etme tatbikatları yapılsın
sen dine bir yayık gibi yayıl
tutup sallasınlar kulpundan
beşiğinde uyu
aman açma gözlerini
onlar baksın iri iri
açık kalınca gözlerin
hiç uyanamayacağın yerde..

04, 04. 2012 / Nazik Gülünay

Her şeyden şüphe ediyorum ama, şüphe ettiğimden
şüphe etmiyorum. Şüphe ettiğimden emim olduğuma göre
düşünüyorum, düşünüyorsam varım.
Çünkü düşünmek bir etkinliktir. - Dekart-