Bir âmâdır gözlerim, senden başka görmüyor
Sen gönlüme çakılı paslanmayan çivisin.
Hınzır yaramazlıkların artık beni yormuyor
Ben cüce bir varlığım, sen gönlümün devisin.

Cüceliğim son demde, adayım dev olmaya
Bilirim ki devlerin yükü ağır olurmuş
Asla niyetim yoktur yarı yolda kalmaya
Yürek sevince göz kör, kulak sağır olurmuş.

Çatlak bir çanaktan su içmek gibisin inan
Yüreğime dolarken, gözümden akıyorsun
Ey kaşları hilalim, ey mâh-ı yüzlü cânan!
Sana vurgun bu gönlü ne güzel yakıyorsun!

Gözlerin başka diyar, dudakların bâdedir
Kaşların kirişli yay, âmâde ok atmaya
Gül kurusu yanağın düşümdeki nidâdır
Ne vakit geleceğim o yanaktan tatmaya?

Endamın beni aşmış, artık senle yarışmam
İstediğin lisanla bana fermanını yaz
Lâkin yürek sesime, öldürsen de karışmam
Sana kavuşma arzum yüreğimde tek niyaz.

Ben her gece resmini öperek uyuyorum
Gamzeli yanağınla bana gülümsüyorsun
O utangaç ve titrek sesini duyuyorum
Bana candan seslenip "hadi çık gel" diyorsun.

Bakışların sineme kurşun gibi saplanır
Ya, gelip vur Köksoy’u, ruhum huzura ersin
Bu karışık muamma biraz zor hesaplanır
Ya da tüm hesapları yakıp "çık gel"... ne dersin?

TARKAN KÖKSOY (ŞAİR SÂLİHİ)