Gözün aydın, ben kaybettim yolumu,
Sen bağladın ellerimi, kolumu,
Soldurdun sonunda gonca gülümü;

Gözün aydın olan oldu sonunda,
Benden kalan ne var artık elinde?

Gözün aydın, ben de artık yaşlandım,
Her sokakta insafsızca taşlandım,
Zaman geldi ben hoyratça dişlendim!

Gözün aydın olan oldu sonunda,
Benden kalan ne var artık elinde?

Gözün aydın, elim yardan üzüldü,
Ak yazımız şimdi kara yazıldı,
Son kayıttan üstümüzde çizildi;

Gözün aydın olan oldu sonunda,
Benden kalan ne var artık elinde?

Gözün aydın, sürgünüme az kaldı,
Bu sevdanın artık miadı doldu,
Bundan böyle gönlüm kuru bir çöldü;

Gözün aydın olan oldu sonunda,
Benden kalan ne var artık elinde?

Gözün aydın, yürek yorgun, dil yara,
Götürürler beni başka diyara,
Sırtımı dayadım yıkık duvara;

Gözün aydın olan oldu sonunda!
Benden kalan ne var artık elinde?



Hayrettin YAZICI