16
Yorum
43
Beğeni
0,0
Puan
509
Okunma

nasıl günlerden geçiyoruz
sanki çıplak ayakla dikenli bir yolda
beni tutuklayacak
düşman askerlerinden kaçıyorum
sol böğrüm hâlâ yaralı üstelik
içime akıtıyorum kanımı
oflayarak
üstelik yarayı saracak çok
öne geçen yok
sessizlerin sesi olmaz ki
yaramı göstersem diyorum
arkamdan uzanıyor bir el
yakama yapıştı yapışacak
dikenli yollarda
geri adım atmak da zor
belki bir yalnız köyde
sırtımı dayayacak
bir ahlat ağacı bulurum diyorum
bir umut ışığı bir insan var
bakışlarım beni yanıltmaz
herkes yara kaçkını olamaz
kısılamaz her ses
bir türkü duyuyorum uzaklardan
Selda Bağcan söylüyor
dimdik duruyor ayakta
yanında nöbetçi bir asker!
sese ses olmak geçiyor içimden
sese ses..
12. 09. 2021 / Nazik Gülünay