Her şeyin bir bedeli var dostum‚
Işıkla sarhoş olmanın bedeli yanmak!...
“Yanalım o zaman…
Sen rahatsın‚ yanan benim…
Dilsiz‚ dudaksız dosttu gönül dilim
Dostluk bu değil miydi zaten‚ konuşmadan anlaşmak.
Önemli olan dost susarken‚ dostun gönül dilini anlamak…
Eriyor‚ tükeniyordu yavaş yavaş:
–Erime!..” dedi‚ “Lütfen bitme‚ sensiz ne yaparım!..
–Üzülme!”
Bu ateş‚ en sonunda ikimizi de bitirecek..
Sen dayanamayacak yaklaşacaksın‚ tükeneceksin
Ben zaten her daim tükenmekteyim....
Gözünü kırptı‚
Rüzgâr esmiş gibi‚
Alev dağıldı önce‚
Raksetti‚
Sonra eski hâline döndü.
Yüreği ağzına geldi:
–Aman!...
Sus‚ heyecanlanma‚ az daha sönecektin.
Yanmaktan değil‚ sönmek!!! sönmekten korkarım
Yanmak nedir ki?
Seni yakan nedir?
Üşümemdeki ateştir...
Aşk ateşi yakar beni…
Öyle ya da böyle nasılsa bu hayat geçecek‚ bitecek.
Her ne kadar rüzgârın söndürme tehlikesi var ise de
Yanmayı istedikçe‚ isteğin verilecek
Asıl marifet‚ aşk ateşinin sönmemesine gayret etmek
Acziyetinden hep ağlamak‚ inlemek‚ susmamak....
Beklemek zor
Hasret zor
Özlemek zor
Tek isteğim‚ bir kez tutuşup‚ eriyip gitmek!..
Aşk kıvılcımını çakar‚ ben çoğaltırım
Onun için duâ eder. Allâh’a sığınırım!..