Düşlerim seninle uçmayı sever
Gözleri okyanus engini Reyha
Saçların kederle taranmış meğer
Kanımdan alıp da rengini Reyha

Yalnızlık vurunca seni koyuma
Sıcak bir muhabbet oldun çayıma
Gidince esaret düştü payıma
Tutuştu içimin söngünü Reyha

Yokluğun ömrümün kışları gibi
Dumanlı dağların başları gibi
Abdal bir aşığın düşleri gibi
İçimde hasretin yangını Reyha

Beyaz kâğıtların kirli yüzleri
Geçmişten getirir acı izleri
Doldurmaz yerini acem kızları
Görmedi gözlerim dengini Reyha

Ar edip başımı eğsem de öne
Sîretin gönlümde dönsem ne yöne
Yakmadan gidince eline kına
Yaşadım kıyamet cengini Reyha

Yaşama sevincim takatim sendin
Şefkatle yenilmiş tokatım sendin
Belki de sebebi hilkatim sendin
Saplama bağrıma süngünü Reyha

Sen gidince göğü yardı karanlık
Kimine samanlık oldu seyranlık
Bir gün geri döndün sandım bir anlık
O gün ümidimin son günü Reyha

Bir şeb-i yeldâydın bitmeyen serde
Razıydım cefana hayırdın şerde
Delili Mevla’nın sendin eserde
Kavuşmak mı belki din günü Reyha...