bir ahu dilberin kır aynasını
kurtulur belki de elinden hayat
kınalı Mehmedin tutar yasını
eski bir çalgının telinden hayat

almaz bu döngüyü aklı insanın
ebedi, ezelde saklı insanın
her demine bir dert yüklü insanın
düşürmez bir katre selinden hayat

seni bir zalime yazmışsa kader
alır nevbaharın sonbahar eder
sen susarsın lakin, o feryat eder
alır nasibini dilinden hayat

bir kurşun bir kırat bir nazlı yari
bunlarmış insanın gönlünün koru
her çiçekten toplar getirir arı
tattırmaz bir parça balından hayat

nasip sahibinin düşer peşine
dolanır fırlanır konar başına
bir gece ansızın girer düşüne
doğurur yiğidi külünden hayat

inceden çizgiler çeker yüzüne
itibar edilmez artık sözüne
gün gelir dokunur kıymetlinize
ayırır yaprağı dalından hayat

kısa bir öyküdür bir dipsiz kuyu
içine düşünce bozulur büyü
geçse de asırlar değişmez huyu
kaçarsın yakalar kolundan hayat

*
Yakup Hocadan...

yaşama çizgiler çeker inceden
saçlara beyazlar düşer önceden
varlığa anlamdır yokluğa neden
ölmeden çekilmez yolundan hayat

sonsuz bir ufuktur; fani bir dava
insana dar gelen koca bir yuva
sen doğunca başlar kaderin ava
sen ölünce anlar halinden hayat

gökte kanat çırpar; sürünür yerde
gözüne çekilir esrardan perde
rengini kanından alınca bir de
ayırır bülbülü gülünden hayat

değince bir dudak bir kara göze
kara bahtı siner kırmızı yüze
sonu meçhul olan bu öykümüze
bir damla su vermez gölünden hayat...