Oysa düşler salıncağında sallanıyordu çocuk,
Göz bebeğinden umutlar fışkırsa da,
Güneşin saçakları yaktıkça yakıyordu hayallerini.
Bukle saçları el sallıyor gökyüzü maviliğine,
Sahi bulutlar neden asık suratlı,
Nerede sessizliğini yutan gökyüzü.

Maşaraba gibi soğuk teni,
Asi bir ceylan olmuş tümceleri.
Selviyle yarış mı var çocuk,
Adımların yerinde koşuyor çar çabuk.
Hiç siyah önlük dikilir mi beyaz iple,
Küs kaldırımlar ve sağanak duvarlar.
Acı kokan gülüşlerinde bekler,
Yanaklarındaki nehirler.

Oysa yanık kokardı kaleminin ucu,
Yüreğinden kalemine nice köprüler.
Zift yutmuş bülbüller ağlardı haline,
Sonrası hep bir meçhuldü siyah ve beyaz.

Sırtına bağlı azık küfesi var,
Kara kaplı yüreği,
Göç etmiş yarınları var.
Kulağında çınlıyor umutları,
Ayaklarında bağlı düşleri,
Bir türlü girmiyor içeri sevdaları.