şu dumanlı dağlar sır oldu bana
mahşer günü yapışırım yakana

yusufun gömleği işaret aya
bir kişilik sofra hamurda maya

bir kar aydınlığı dolmuş bahçene
yüzünü görmeden geçmiş kaç sene

tulumun sesinde gurbetlik yası
leyla ve mecnunun acı dünyası

bunlar unutulmuş sarınca zillet
sevenle sevmeyen çekiyor illet

işte ölüyorum beklerken minnet
bu ölüme sebep oluyor cinnet

kimin yalnızlığı ölüme duvar
sevmiyorsan türkü besleme davar

horoz yokuşunda tahpur yolunda
gündeşte yalnızlık vebal kolunda

zaman sırlarını ifşa ederken
savaş başlamadan çıkmalı erken

dağların denize sürüldüğü dem
akdenizin sıcak kumuysa erdem

ne anlatacak çağa bu sessiz isyan
mabedin görevi günahta nisyan

tek kişilik devlet milyarlarca ses
bu sesi gönlünde tutuyor herkes

sırrına tanrının olduğu şahit
bir soru insana cennetten ahit

ne musa ne nemrut sır olmuş alem
yalnızca ruhların merakı kalem

18 bin alem bekliyor ışık
zengin sofrasında altından kaşık

tufan dinmiş suyun çekildiği dem
bulunsun cennete yol varsa madem.

nedim demirbaş