Tencere kapak gibi olmalı insan,
İçini sevgi ile doldurmalı, gönlünün..
Acısını fazla kaçırmamalı mesela,
Hayatta dair yaşanılanlarla..
Harmaladığı zaman, aşkını,
Cefasını çektiğine değmeli,
Beraber olduğun insanın..
Tuzunu ayarlamalı,
Tuzsuz yemek nasıl yavansa,
Tuzu fazla olunca, içinin almadığı gibi,
Çöpe gitmemeli emekleri..
Suyunu fazla kaçırmamalı mesela,
Vıcık, vıcık olmamalı, hevesleri..
Seçebilmelisin, görebilmelisin,
Ruhundaki derinliği..
Salçayı da eksik etmemeli,
Renksiz olmamalı öyle,
Bomboş geçen ömür gibi,
Hayatı renkli yaşamalı insan,
Tıpkı çocukların hayalleri gibi..
Hayallerini beraberce gerçekleştirmeyi,
Becere bilmeli eşler,
Aynı baharatların verdiği tatlar gibi..
Her hayelden ayrı bir keyif almalı insan,
Tanıdıkça, tattıkça, birlikteliğini..
Bir kuru soğan kalsa bazen,
O soğanın bile değeri bilinmeli,
Kanaat etmesini de, kavramalı insan,
Yokluk zamanında..
Soğan değip geçmemeli..
O soğan ki, belki de
Birlikte yenilince,
Dünyanın en güzel nimeti..
Kimse bilmemeli, aslında
Kapaktan başka,
Tencerenin içindekileri..
Hamdım, oldum, piştim derken,
Sır gibi yaşamalı insan,
Gönlündeki sevdayı..
Mis kokular dağılırken, etrafa,
Pişip tamamlanınca..
Faydalı olmalı insan, insanlığa da,
Beraber olduğu insanla..
Nasıl güzel yemek,
Ağızda güzel tat bırakır,
Doyurur, besler insanı..
Iyi beslenen sevgi de,
Geliştirir ve doyurur insanı
Ve hatta insanlığı..
Tencere kapak gibi olmalı, eşler
Tamamlamalı birbirlerini..
Şiir: Gönül Cesli
14.08.2021