Ey İnsanoğlu,
Bir senin mi bu dünya?
Hiç bitmedi içindeki hırs.
Doymuyor nedense gözün?
Kırar, esirgemezsen sözün...

Ey İnsanoğlu,
Ekersen tohumu ürün veririm.
Dal olur, gölge olur meyve veririm.
Gül olur bahçende huzur veririm.
Ama nedense elinde ateş...
Yetmedi mi yaktığın canlar...

Ey İnsanoğlu,
Bak etrafına bak şu ormana...
Sana manzara, hayvanlara yuva..
Utanmadan kıyıyorsun hep cana..
Sonra da hayvan diyorsun başkasına...

Ey İnsanoğlu,
Yaradan sana teslim etmiş doğayı.
Sen değiştin siliyorsun hatırayı...
Biz gidelim, geride kalsın çorak toprak..
Birgün pişmanlıkla arayacaksın dalımı..
Gölgen olmayacak artık yaprak.

Ey İnsanoğlu,
Garip Şenol derki:
Sanma yanına bırakır Yaradan.
Görmüyormusun kan akıyor yaradan.
Hesabı sorulur elbet bu emanetin.
İstersiyorsun hem renklendirelim hayatı.
Hem bize zehrediyorsun bu hayatı..