Bir gelinin duvağını açar gibi
Kızgın külleri başımdan aşağı savurdum o gece

Bir şanslı ki göz kapaklarımda
Gölgelensin istedim
Ne çok aradım sökülmüş umutların terzisini
Bulduklarımsa çoğu zaman hint kumaşlarıydı
Neye yarar Tanrım!
Belki yama yapılır yırtılmış ses tellerime
Belki tokaçla döver
dere kenarlarında baldırı beyaz kadınlar
Belki de üsküdarda en pahalı fört şapka
kaf dağında zalime ateşten gömlek

Çorap söküğü vaadleri vardı hayatın
Tereyağından çekilen kıl;
Kendini nimetten sayardı

Kılı kırk yarardı azim
Ben de bilirdim vurguyu azizim
Yiğidin alnındaki teri ellerimle sildim
Sandım ki ellerim yetişir en uzak diyarlara
Annemin anlattığı masallarda
Kapısı kilitlenmeyen evler varmış
Kalbi hep doğrudan yana insanlar
Zehirli elmalar bile sırıtırmış
Masum olunca ısırtırmış
En ekşisi bile çocukların

kanatlarında yangın kuşların
renklerden turuncu hakimken
Bu şiir daha da uzar uzamasına da
İçim yanarken sükût sükût altın

Tanrım sen koru

Tanrım sen merhamet et

Tanrım tanrım...