g’özlerimin imbiğinde çaresiz aydınlık
an gibi çehreme uyanan gül ortası
uzansam içimi örter kocaman susmada ıslak güneşim...

gün ezel
gün kırılmış bir ar


renkleri toplanan gecenin rüzgar toprağında kavruk ağaç
incecik akar gözbebeğine şehrin
deli kan’ım..
öyle özledim ki ırmak ağzında
sesimin açık kapısını



sessizliğin yıldız mıhlı sonsuzluğu
ay kuşağında buğulu ocak
dilimin bahçesinde ışık damarları
ayaklarımda toz molası uykular
gök uçlarında yol benim
biraz dursa soluğumun adımları
akar gövdeme karanlığın
iplikli özlemi




daracık pencerede
içeride büyüyorum çoğaltarak aynaları
su hüzünlü sabahların gölge dağları
kokulu çiçek..
o denli asılmış ellerim
yaşamın yürüyen köklerine
ellerimin düş bırakan tohumları
ıslak bir günü daha dokuyor eşiklere
yağmur yağıyor topuklara inen
karanlığın atına
hafifçe okşuyorum sarı bir camdan başını
bilmem kaçıncı günün ağırlığında
titriyor yeşil..



gün deli sal
gün sapsarı bir sel içime


ışığın yaşamında kırmızı duman
rüzgarlı çukur
kuş kafesiyle çarpıyorum duvarları
göğsümde düş masalı
kımıldar uykum uzağı



....