Gel durup dururken, üzme kendini
Ben olsam dokunmam, o zülf-ü yare
Bulamadın mı sen, denk menendini
Hasret rıhtımın da, gezme avare

Bekletme seveni, vakti geçmesin
Böyle bir sevdanın, tadı kaçmasın
Özlem çiçekleri, kızıl açmasın
Bülbül gibi hasret, kalma gülnare

Herkese göre de, olmuyor şerbet
Sinir, stres ile, durmadan harb et
Herşey güzel amma, olmasa gurbet
Ayrılık derdine, bulunmaz çare

Gönülden, gönüle, akış değişir
Tertemiz kalpleri, yakış değişir
Göz göze gelince, bakış değişir
Bellidir aşkta da, bir çok emare

Seven için gerek, olmaz saraya
Değişmez sevdasın, pula, paraya
Sinsi ayrılıklar, girer araya
Olmasın bu yüzden, kalp pare pare

Sevgi yüreklerden, sel olur taşar
Şaşırır yönünü, tersine koşar
Öyle an gelir ki, gören göz şaşar
Çölde sanır kendin, gözlerde hare

Sevda duyguların, yükseldiğinde
Karşılıklı aşktan, haz aldığında
Lüzumsuz aklına, yâr geldiğinde
Duadadır dilin de, en güzel sure

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ


ETEK YAZILARI

MENEND: Benzerin, dengin
AVARE: Boş olan, boş gezen, işi gücü olmayan
GÜLNAR: Ateş gülü
EMARE: Belirti, iz
HARE : Nesne ve canlılarda görünen, parlak ve dalgalı çizgilerin hareketi ve canlı olarak görülmesi, dalgır, göz yanılması