Kendine iyi bak Ankara
Ben gidiyorum
Beklemeye niyetim yok günleri saatleriyse hiç
Tam şimdi gidiyorum
Usul usul ayrılığı, cıvıl cıvıl memleketi fısıldıyor tren bana
Hoşçakalsız elvedasız gidiyorum
Hani tutarsın ya kanadı kırık bir kuşu avuçlarında
Bir yer yüreğinde sıcacık kanar
Gözyaşı dökmeden ama kanayarak gidiyorum
Sayar ya herkes bıraktıklarını
Ben Sakaryadaki kanatları kirli güvercinleri bırakıyorum sana Ankara
Kırık ürkek dudaklarıma yapışan Kızılayda atılmamış bir slogan bırakıyorum
Bozkır kokusunu bırakıyorum sana başka neyin var ki ne bırakılır ki sana?
Ha bir de bir de Ankara onu bırakıyorum sana
Adını koyamadığımı…
Onun Çocuk çocuk kara kara
Bakan gözlerini…
Yeter bu kadar emanet sana
Ben gidiyorum bir izmarit savurduğum şimdi tren penceresinden
İzmarit de değil seni savuruyorum Ankara
Seni…