Yalandı yalan
Ne bir tanrı ne de bir ruhtu bedenimizi saran
Yoksulluktu derimize kazınan
Emek verdiğimiz fukara sevdalarımız vardı bizim
Bir otel odasına bile taşıyamadığımız
Ara sokaklarda,parklarda yarım yamalak öpüşlerdi tüm hevesimiz
Metropol şehirlerde köylü yalnızlıklar duyuyorduk
Kimse anlayamıyordu bizi
Umutları düşleri doldurarak geldiğimiz bavulları
Düş kırıklıkları yalnızlıklar doldurmuştu şimdi
Özlüyorduk
Özlediğimiz her şeyi kirleterek özlüyorduk
Yağmurlar yağıyordu biz her damlada anamızın gözyaşını arıyorduk
Kimdik neydik nereliydik
Belki de hiç kimseydik
Bir güvercin umudu taşıyorduk içimizde
Geceleyin köprü altlarında
Kaldırımlarda bir şişelik kendimiz oluyorduk
Güvercinler konuyordu her yana
Bir çocuk gülümsüyordu çok eskiden bize benzeyen
2 nasırlı el geziniyordu kirli sakallarımızda
bir sevgilinin sıcak eli yakıyordu avuçlarımızı
dünya dönüyor dönüyor dönüyordu
dönüyor dönüyor dönüyordu…