Yokluğundan çıkmak için
Tutunduğum çıkrık ipi
Ölümden daha uzun

Bir yudum beklemek
Cehennemin okyanusundan daha derin

Gönül kuyumda ki zanaatkar resminde yaşlandı
Acılarımı onarmaya mecali yok

Geliş fısıltının nabzı da atmıyor

Umudum
Koca karıların dilindeki kuşların uçmasına kaldı

Zamanın kırık kanadıyla
Masalın mavisine yazdı

İçime gökten üç şey düşürdü ama
Elma, kiraz veya turfanda can eriği değil

Üçü de sen

Birincisini
Şafak vakti kundağını çözüp
Karanlık kıt’amın en doğusundaki cami avlusuna
Ela güneş ışıkları serpildi oradan yeryüzüme

İkincisini
Denizin yırtığından dışarı çıkan toprağa

Yeşerdi ela renkli kır çiçekleri
Dokundu nektarına arılarım
Bal taştı tuzlu suya
Şeker komasına girdi ummanlar

Üçüncüsünü
Vazoya sığan gül ovalarıma

Sevincimi iklimlere kırk ikindi yaptım
Ela gözlerindeki türküyü dinledim
Yüzündeki kırmızı çığlığa dudaklarımla dokundum

İncitmeden
Bir taşralı öpücüğüyle erdim muradıma

Hadi sizde beklemeyin
Şiir okuyan gözlerinizi
Masalın nemli mendiliyle silin
Çıkın kerevetime