Ömür denen yolda, ben çok yoruldum,
Gerçek gördüklerim, düş imiş meğer.
Gençlik elde kalır, gitmez sanırdım,
Gençlik uçup giden, kuş imiş meğer.

İnsan bu dünyayı, çok geç tanıyor,
Mutluluk her daim, bitmez sanıyor,
Şu sahte dünyaya, hep aldanıyor,
Gözlerden akanlar, yaş imiş meğer.

Sevdiklerim vardı, bir bir gittiler,
Sönen yıldız gibi, sönüp yittiler,
Şu kalbime nice, acı kattılar,
Göğsümde yüreğim, taş imiş meğer.

Solan yaprak gibi, gönlüm sarardı,
Güneş battı gitti, dünyam karardı,
Bu gönlüm her zaman, aşkı arardı,
Bana dert ve keder, eş imiş meğer.

Bazen bakan gözler, gerçeği görmez,
Yanlışla doğruyu, ayırt edemez,
Eğri yolda doğru, dürüst gidemez,
Bakıp duran gözler, şaş imiş meğer.

NURİ der ki geldim, yolun sonuna,
Ey Allah’ım acı, kemter kuluna,
Her şeyim fedadır, senin yoluna,
Hâk yoluna konan, baş imiş meğer.