Elimde değil ki hayran kalmamak
Akşam sularında neydi gözlerin
Üzüm karasından iki ışılak
Kaş altında şahaneydi gözlerin

Sakince yanına vardığım anda
Karşısında devran sürdüğüm anda
Ufka dalışını gördüğüm anda
Benliğimi benden soydu gözlerin

Gönül sarayıma tahtını kurup
Zavallı aklımı yağmaya verip
Bütün hücrelere mührünü vurup
Küfelik eyleyen meydi gözlerin

Tıklattığı yerim sanki bir magma
Cehennem ateşi yanında çakma
İnanması belki güç gelir amma
Yüreğimi yakan şeydi gözlerin

Bulunmaz vurgunda daha nadide
Artırıyor etkisini git gide
Utanırdı hünerinden belki de
Çektiğimi bir göreydi gözlerin

Farkında olmadan vaziyet alıp
Küllenmeyen korun faili olup
Gecenin hakkını gözlerden çalıp
Sevdayı kalbime koydu gözlerin

Ruhum ikizini buldu bulalı
Aklımı peşinden saldı salalı
Delibal’dan ayrı kaldı kalalı
Sanki işkenceye doydu gözlerin

DELİBAL – Celil ÇINKIR