Aldanma gülüşüme gamsız sanma beni
Yanar içten dumansız ateş
Yansımaz yüzüme sessizliğimin
Ardına sakladıklarım sen göremezsin
Kopan kasırgayı fırtınayı

Zamanın yel değirmenin dönen
Ömür öğüten taşı
Ufalar yavaş yavaş beni
Parçalar hücreleri olan deni

Yazarken debisi dolu bir baraj gibi
Zorlanıyor seti seti saydığım
Bu bendeki göz kapakları
Koptu kopacak o yıkılmaz
Dediğim bendi akacam
Sessiz sedasız yine Geceye

Çare çaresiz çaba kaldı yetersiz
Ferman kalmadı ayaklarda
Koşamaz oldum sınavım saydığım
Doğarken anlıma yazılan yazıya
Yarı yolda kalmış gibiyim

Umutlar tazelense de her gece
Gelen sabaha her günüm
Giden dün gibi
Standart kalmış bir çizgi
Ne aşağı nede yukarı
Kalmış yerinde kıpırtısız

Çekerim sabır her seferinde
Bulurum ardında siyah saçtan
Artan beyaz telleri
Böyle akar giderim yavaşça
Sonu yazılan yere
Ne varsa onu yaşarım
Değiştirmeye imtiyazı olan
Yaratan ne dilerse odur gördüğüm