Yine sefer vardı
Ayrılık rıhtımında
Kaç ayrılık yaşandı bu güne dek bilinmez
Bu gün benim günümdü
Ayrılıkların durmayan ilke ırmağında
Akan sular benim için koşuyordu
Adımlarım
Aheste aheste düşerken ayak izlerine
Pür telaş hallerdeyim
İfrit düşüncelerin izdüşümünde
Prangalı aşkların esiri duygularım
Hatıramda canlanan
An var ki yaşanması ömre değer deyip
Hiçbir zaman yaşayamadığım arzularımla
Yol aldım sandal barınağıma doğru
Hüzzam makamı yüreğim
Acitasyon krizlerindeydi ruhum.

Beyaz bir gül kanıyordu
Al renginde şafağın
Yapraklarında yeşil yaşlar
Katre katre düşüyordu ayak uçlarına
Yoluma çıktı yolculuğa giderken
Yüreği ayaza vurmuş
Ben / im gibiydi
Ağlarken düşen damla kan damıtıyordu
Gözleri yaş revan içinde
Boynu bükük duygularım gibi
Hey gül sana gülistan yakışır
Ayrılık rıhtımında işin ne ?
Yoldaşımı sın bilinmezlik köyüne seferimin
Terk edilişimi yaşadın? İhanetimi?
Anlat
Anlat hadi bana
Gül”ün ayrılığı nasıl olur/du.