Gökyüzüne asıyorum gözlerimi
bulutlar kaplıyor her tarafı
bardaktan boşanırcasına dökülüyor gözyaşlarım
bir deniz oluyor dalgaları sana vuran
yalın ayak basıyorsun can suyuma ve
sarıyorum sensizliği ilmek ilmek alın yazıma

fırtınalar koparıyor yüreğim
hortumlar
sararmış yaprakları uçuruyor gönül dalımdan
aşk ateşim tutuşturuyor kozalakları
kurunun yanında yaşta yanıyor
tüm bedenimi yakarken mecnun çölünde hasretin

Her anımda içimde hissetiğim acını
keskin bir bıçak cerh ediyor bedenimi
sarrafın pırlantayı itinayla işlediği gibi
yokluğun kanatıyor derinlerimi

Zamanı durdursam da düşlerimde
haykırsam avazım çıktığı kadar sesim duyulmasada
dünyamda büyüttüğüm aşkın zemheri soğuklarda
bakışlarımda kar tanesi gibi erirken
bir yangın şulesine dönüşüyor gerçeğimde
20-06-2021 NiCel