Yaprak misali
mayıs olsa da masalımız.
Masal dinlemek değil de;
Samanyolu’ndan bakıp
el ele yürümekti
niyetim aynı yolu.
Üstünü örtmek değil de;
gönlümü gönlüne eşitlemekti.
’’Takatim kalmadı’’ dedikçe
Nasibime boyun eğmekti.
Giyinerek Nur’unu
Gönül rızamla varlığına.
Pir’im demekti ..


Yaprağın zenginliği çiçeğindendi
uğur saydım o yüzden yoncayı
hayat aradım suyunda.
Köklerimden ek olup
filizlendim en uç noktasında.
Yeşili rengim
sevgini ahengim bildim.
İnandım bütünlüğün birliğine.
Dökülen gazeli
yerdeki çamuru o yüzden sevdim.


Merkez’in duası ile
’’Eyüp Sultan’ımsın’’ dedim.
Doğrudan şaşmadan
şüpheden arı kalmadan
Aradım kainatı içimde
Bırakıp kamburumu dünyada
adadım kendimi ahirete.


Ayağımın altında ezildikçe benliğim
Mananın sırrına ermekte daha yeniyim.
Deryanın sevince varışında
cümleyi selamlayıp niyaz etmekteyim.
Yapılan bütün kötülükleri
aynaya bakıp suya attıkça
Gönül gözümle görüp
doğruyu bulup borcumu ödemekteyim.
Verenin verdiğine şükür ettikçe
dünyalığımı ahirete bölüştürmekteyim.


Ferdaca