Özenle tuttuğum günceme
ışık hızıyla çarpıyor gözlerim.
Akasyanın taze diliyle karışıyorum
çiçek tozlarına.
Gamzelerimi topluyorum gülüşlerimden.
Uyanıyor sahipsiz ruhlar hücrelerimde.
Yarım kalmış bir soru
kımıldıyor eskinin albümünde..

Tütüyor alevli bir duman
saçlarımın telinde.
Tütsülenmiş büyülü aşk
Kıskıvrak bağlıyor elimi ayağımı.
anılar kelepçeleniyor gözlerime.
Esmer bir hüzne dönüşüyor zaman.
Aralarına alıp ayrılığı
durmadan yürüyor iki fırtına.
Düşselliğin ipini
bırakıyorum derin kuyuya.
Biriktire biriktire gölgeleri
uzaklaşıyorum bakmadan ardıma.

Hüzün buzları erir sanıyordum zamanla.
ellerimizmiş birleşen çıplak kutuplarda.
Gölgelerin suskun köprülerinden
aşıp gittikçe.
Bütün bağlara atıp kördüğümü
tekrar tekrar koparmakmış aşkın adı.
Sürekli bir devrimi
başa sardıkça darbe gören.
Uğultusu yıkandıkça s’esizliğin
Arsız bir çingene gibi
sayıklar durur yüreğim.
Çiçekten taçlarla dolu yeminler denizinde
Dolaşsa da alıcı kuşlar omzumda.
Sağır yorganı örter gecenin üstünü.
boynumu büker ezan kokan karanlıklar.
Bırakırım boylu poslu içtenliğimi
sevda adlı çocuğa.
Bir şeyler nedense hep eksik kalır
tamamlanınca..

Unutma ki; sevgilim
kış günü içimdeki Sen hep bahardır
çiçeklerim tomurcuklandıkça..!


Ferdaca