Asırlardır Müslüman yerlerde sürünüyor,
Bunu örtbas edeni yeriyorum arkadaş...
Dahası bu yıllarca sürecek görünüyor,
Buna makul bir neden arıyorum arkadaş...
.
Bir izahı olmalı, akıl, izanla bunun,
Sorgulanmalı aslı, pek çok “dini” tabunun...
“Bu” mudur gerçek sözü, Kitabın ve Nebinin
Kendi kendime sorup, duruyorum arkadaş...
.
“Şirk” diyorum mesela, belki ilk günahımız...
Bundan katlanır gider, böyle her gün ahımız...
Yani sebep ne “kader”, ne bahtı siyahımız,
Ben bu çöküşü bize yoruyorum arkadaş...
.
Parazit güruhunu çıkarmadan aradan,
Kula güneşten uzak, her yerdeki Yaradan...
Kan damlarken diyarı İslam’da bin yaradan,
Her an feryat, figanla eriyorum arkadaş...
.
Karmakarışık sanki İslam denen reçete,
Meşrepler icat eder nice “ruhani” çete...
Gün be gün adım adım acıklı akıbete,
Sürüde koyun gibi yürüyorum arkadaş...
.
Çoğumuzun kalbinde birkaç “efendi” saklı,
Bu sebepten “kendince” düşünmeye yasaklı...
Konuşursam suçluyum, sükût durursam haklı,
Yalnız kula kulluğa yarıyorum arkadaş...
.
Kaçımızca muteber, irade, muhakeme,
Kaçımız başvururuz, akıl denen hakeme...
Ayak uydurmak için yaşadığımız deme,
İnancı akıl ile karıyorum arkadaş...
.
Canlı putlar lazımdır cahillere illaki,
Kurulan şer düzeni cehalet ile baki...
Bulunmaz kaynaklarda çağın aklı, idraki,
Daldıkça sarp dağlara sarıyorum arkadaş...
.
Çünkü şeyhe, imama tapacak halde imal,
Yok Müslümanın Hakkı bulmasına ihtimal...
Nasıl olur ki bir kul başka bir kula hamal;
Sağduyumu güç bela koruyorum arkadaş...
.
Söylemimiz gür sesle, Allah’ın yolu amma,
Eylemimiz münafık, muradımız muamma...
Ey şair bu günahtan kendini muaf sanma,
Ben senin de halini görüyorum arkadaş...
.
Veli BOSTANCI