Endişeliyim şimdi ölürsem
Burada
Oturduğum yerde ölürsem
Namazsız abdestsiz
Hesabını nasıl vereceğim
Öyle galiz öyle çirkin öyle azgın ki nefsim
Arzuladığım, düşündüğüm şeyler
Oluşmamış çocuklarımı tuvalette bıraktım
İşte lanetlendim

Günahlarım var şimdi sırtımda bir yük gibi
Öyle pis öyle büyük ki
Beni affedecek olan şey ne kadar merhametli ve güzel
Hala hayatta olduğum için şansım var demek
Bana
Aklımı başıma getirecek bir şey gerek
Kılmadığım vakitlerim beni affetsin
Allah ki bizi bırakmayacak ama
Hepimiz cehenneme gideceğiz

Bunu bilmek gerek
Yaşamak değildir bizdeki
Karnımızda dolmayacak bir boşluk var
Taş bağlamışken peygamber
Boynumuzda kim bilir kimlerin ahı var
Yaşamak mı dersin
Çocuk seslerinde değil
Paranın nabzı nerede atıyorsa orada yaşamak var

Oysa vagona verirdik sırtımızı otururduk çimenlerde
Öğrenememişim meğer yaşamayı
Neden herkesin zıttına gider bakışlarım
Her şey bir anda büyüdü gitti
Ben çocuk kaldım
Belki zoruna gidişim bu yüzden

Değil mi ki o beni çok seven dünya
Gövdemi katlanılabilir ve dayanıklı kılan şey
Ne kadardı kirlenmedik oysa
Yaşamak mı dersin
Neresinden bakarsan bak kancıktır dünya
Kahpelik sıçratıp durur üzerimize

Yaşamak vardır elbet ama çocuklar için
Sizin işiniz aşkla
Parayla kadınla
Bende
Bütün çocukları sevecek bir yürek var

Çocuklar
Çocuklar
Yorgunluğuma değen şeylerin başında cıvıldar

Dinleyin ey geceler
Gök ve yer
Şems ve kamer
Dinleyin
Köy meydanlarında dinelen adamlar
Kahvelerde sabahlayan gençler
Çarşılarda
Saat kulelerinde şehrin o renkli acınası yüzünde ömrünü heba edenler siz de dinleyin
Vardiyalı fabrika işçileri ve burjuvalar
Dinleyin.
Bana açıklamak gerekirse hayat
İnsanlar lanetlenmiştir
Tıpkı bir fahişenin memeleri gibidir
Parası olan herkes onunla yatmak için can atar
Parası olmayan
Uykulara onu öldürmek için yatar
Zorla yaşıyoruz bu hayatı
Elimizde
Yaşamaktan daha fazla ne var

Ve anlaşılıyor bakınca neyi gördüğümüz
Tüm zorları deneyerek hayatı arıyoruz
Arıyoruz ve küfür ediyoruz
Acıyı tatmadan sevince koşuyoruz
Koşuyoruz çünkü yokuşları biz yaptık
İnişleri unutacak kadar ahmak insanlarız
Bunu bilmek ne kadar hafif oysa
Bizim Allah’tan başka neyimiz var
Kimse demiyor
Ekmek
Belki de aslanın rızkı
Niçin
Umduğumuz şeyler ile meşgulüz de
Bulduğumuz şeylerin makul ve makbulü değiliz

Oysa herkesin biraz gizli mabududur yaşamak
Ölümse
İçimizde saklı gerçek tek şey
Göğsümüzde barınmakta olan korku ve endişe
Müteyyakız, muttasıl bizi takip etmekte

Bardağı gördüğümüz kesin
Ama kan mı su mu orası meçhul
Kimin umurunda
Yaşamak öyle güçlü ve sonsuz bir amaç ki
Kan
Gözü kamaştırmayacak gündelik şeylerin başında

Bileyim
Hangi sızı o
Yüreğinizi burkan

الدنيا مَلعُونة، مَلعُونٌ ما فيها، إلا ذكرَ الله.

"Dünya melundur, içindekiler de melundur
Ancak
Allah’ı zikredenler müstesna." (S.a)

Ömer Altıntaş