Yunus’un sohbeti ibret içindi,
“İbret almış mıyız?” sor sarı çiçek.
İlahi aşk gönle düştüğü zaman
Yüreklerde vardır, kor sarı çiçek.

Derdimi anlayıp bir deva bulsan,
İçimi döksem de bir çare olsan,
Manevi olarak şifaysan, balsan,
Bana da bir tadım ver sarı çiçek.

Seninle mevsimler her zaman bahar,
Bülbül hep seninle olur bahtiyar,
Sensin bizim için büyük iftihar,
Oldun bize her an yâr sarı çiçek.

Göze zevk veriyor narin duruşun,
Rabb güzel yaratmış yapmış sarışın,
Fıtratındır arzdan kalbe varışın,
Gel kuşat gönlümü sar sarı çiçek.

Seni seyrederim gönül gözümle,
Ders alırım senden bütün özümle,
Seni anlatırım her tür sözümle,
Tüm güzelliğini ser sarı çiçek.

Her hâlin, duruşun hayırla dolu,
Çeker güzelliğin hemen her kulu,
Hâl dilin buldurur şaşmaz Hak yolu,
Sende asla olmaz şer sarı çiçek.

Ey insan kapılma riyaya, kibre
Düşersin mutlaka toprağa, kabre,
Bu yol nere çıkar, gösterir ibre,
Her canlıya ölüm var sarı çiçek.

SALİH SEDAT ERSÖZ