Geriye dönüşümüz yoktur derken;
Aslında:Acık ça... Mert çe...
Çekinmeden hilesizce
Gerçeği söyluyorduk işte

Ama;Tanıdık yüzler
Bizi küçümseme leri
sebebi iyle :cıddıye
Almıyorlardı işte

Ciddiye almadıkları içinde :
Bizi duymuyor lardı.
Hep böyle gider
sanıyorlardı içte

Oysa Hep öyled gitmiyordu
Mevsim bitiyordu bitiyordu süre
Bu durumdan ne biz kazanmış tık
Nede onlar: Sonunda gitmiştik
Bir daha dönmemiştik işte

Onlarda gelecek diye bekleyip durdular
eskidiler zayolup gittiler
Halbuki her sey o kadar gercektıkı
Kapı nadır kapılardandı
Gönül en cömerdlerındendi ama.
Hastaya şifa olmuyordu.. işte

Fakat Muhabbette sahte
Halde özentı içinde olanlar;
Ne yapsak :..!!!? kıynetten
Anlamıyordu Çaresiz

Herkes layığına akıp gıdecektı
Hak ettiğini Bulacaktı muhakkak
Engeli yoktu Şifası yoktu körlüğün
Müzmin dert ti işte

Çareslz ; Elimizle hazırladığımız
kaderi yaşamak zorunday dık...
Öylede oldu işte

Kör kütük yaşamıştık
Yaşadık sayılırsa..?!!
Çünkü herkesin kaderi
hak edişine asılı kılınmıştı..

Sabahlar gecti. Kasvetli uykularla
Huzun sardı yüreklerıi uyanışlarda

Ekmediği tarlada Ekin arayan çiftçi;
Gönüleri boz bıraktıgınıUnutmuş
Hayıflanıp duruyordu işte

Ahmakça Lanetlerle dolu
Beddualara sarılmıştık.
Hayatı lanetlıyor Kaderi
Suçlayarak sövüp duruyorduk işte

Marifet sanmıştık gergin
Bükmeyı dudakları
Bin bir Sancıyla kırık
Hayat larımız da :Her şey buruktu işte


Dangalak nefsımızın;
Ahlakına bakacak yerde
Fazıletler yükleyıp hayalimiz de;
Kendımızi adam sanmıştık işte

KENDİNE merhametsiz
Kula şefkat neylesındi
Lütuf neylesındi İlim neylesındi
Hıkmet neylesındi ama

Öylesine kör kütük idik ki
Fark edemiyırduk işte
Dönüşü olmayan yollar vardır
Umut eskir... Sevgi ekşir

Ruhu revan incir Sevda incir
Aşklar ıncirdi Bahar incirdi ama
Hoyrat huyların Elinde kalbler ınclr
Ağaç ınclr dallar.Meyveye durmazdı ama

Baharında : koruklaşur umutlar
Kırılıp hayal agacımızın dalları
Çirkinleşşrdş ama bir türlü
Görmüyorduk göremiyor duk işte

Ömür israftı Emek israftı
İnsan lsraftı Huylarıyla..
Hak edişimiz buydu
İnsan denırse eger hayatımızdı işte

Ve bir gün küçük Bir Toprak
Yıgıntısı beliri vermişti bır den
Altında kalmış Toprağa yenilmişti biri
İrkilmiştik aniden Görünce ama yine uyananamış lık içindeydik işte

O bile uyandıramamıştı bizi
Daldığımız enanıyet uykusundan
Çünkü çocuk kadar kişilik yoksa da
Eyfel kulesi kadar belki daha
Büyüktü egomuz enaniyetımiz
Gözlerimizi kapatmıştı kibri miz işte

Biz Yaşamı Kaybetmiştik biz
Kördüğüm yaşam bir türlü
Çıkmazından kurtulamıyor
Çözülemiyor du işte...

ah sorma.. biz. buyduk işte