İçimden attığım çığlıklar,
Gökyüzünden duyuldu.

Ne yaptım,ettim de,
Olduramadım.
Çok yara aldım
Ama
Sana yar olamadım.

Yüreğimdeki yara,
Yürekleri dağlayacak kadar büyükken,
Saramadığın yaramı,
Gülüşüme, bakışıma sakladım.

Sen benim evimdin,
Gittin ya evsiz kaldım,
Sokak,sokak seni aradım.

Kırgın değil,
Paramparça bıraktın,
Sana değil,
Kendime küstüm.

Her saniye gelişini bekledim,
Yüreğime ilmek ilmek işledim.

Ben beni unuttum ama,
Ben seni hiç unutmadım.

Saçlarıma aklar düştü,
Birbirimizi beklerken aylar geçti,
Zaman akıp gitti
Ne sen geldin,
Ne de ben gidebildim.

Oysa ki;
Gece,gündüz yanımdaydın,
Her canım dediğinde,
Canıma can katardın,
Hani bensiz yapamazdın,
Yokluğun haddini aştı...

Herşeyini,
Nefesime değen,nefesini özledim...

Hiç mi vicdan yok be adam,
Ben seni kendimden bile vazgeçecek kadar çoook sevdim...

Çok Sevdim...

Yazan : Kibar Yalçın
Yorum : Abdulkerim Tiryaki

Facebook ve Instagram sayfam : kibar_yalcin_