Avuntu bildiğimdi tebessüm ehli çehresi gök kubbenin.
Kanatlarımda şeritler
Sözcük dağlarına tırmanmak isterken
Cebimden düşen cebbar imgeler.
Bir avuçtu neşe
Bir de idrak edemediğim hüzün ertesi
Varlığımda saklı sorular
Uçuşan aklımda sarıdan bir ay çiçeği
Hüküm verense evren
Kaderin sisinde sayıkladığımdan öte
Sinen yüreğimde bir çocuk saklıydı
Ellerinde horoz şekeri
Bense gıybet öncesi tıkamıştım kulaklarımı
Hüzün tezgâhında yalnızlığım
Sayamadığım kadar yıldız takılan peşime…

Ah, leylim.
Ah, efkârımda saklı yetilerim
Yetemediğim şunca insan
Bense yatır meziyetinde gidip geliyordum
Yerle gök arası bilinmez bir rakımdı sarmalı
Mevsimin
Semazen yüreğimin eteklerinde gezinen
Gaipten gelen bir coşku
Açık ara farkla sustuğum
Endamlı göğün efkârına sızdığım
Mevsimdi nöbet değiştiren
Acılarımdı korkuyla nöbet geçiren
Bir avazda doğacaktım madem yeniden…

Ufkun minvalinde
Geviş getiren kuşlara öykündüm
Hicvinde ömrün
Dün bildiğimse henüz üç beş saat öncesi
Günü kovduğum kapıdan
Gecede saklı rivayet
Sokulmuşken koynuma
Beynamaz bir gölge çemkirirken yerli yersiz
Duvağı yırtık bir gelindi belki de kaçışan
Eteklerine basıp da kaybolması an meselesi.

Gözlerim açık gördüğüm bir rüya
İndinde hüznün
Mekânı olmadığı için riya
Cennet öncesi beklemedeydim
Dünyadan sonsuza kadar kaçmak
Layığıyla yaşadığıma binaen
Sadece Rabbime koşmak.

Konmazken bir tek damla çehreme
Oysaki sağanağın ta kendisiydim
İçimde acının hicreti
Meramımsa varla yok arası
Geçenini hikmeti
Ve soldu o ay çiçeği
Soluduğum havadan ayrı düşecektim madem
Saldım kendimi boşluğa
Tutansa beni cennetten uzanan bir el
Meleklerin rüzgârında teselli buldum
Mademki tecelli edendi kaderin yüzü suyu hürmetine
Savurduğum gözyaşı ile sınandığım dünya gözüyle
Ve işte durulmuştum
Donmuş gözlerimde açan çiçekler
Layığımı bulmuştum nihayetinde
Sancağıma ve Rabbime sadık
Yüreğimle tünediğim cennet bahçesinde…