Aşk Denince aklıma, ıssız sokaklar gelir;
Her hatırlayışımda, dilim, damağım kurur…
Sevdanın ağarttığı, apak şakaklar gelir;
Anlatmak öyle zor ki, yüreğime oturur…

Aşktan öte aşklar var, çile ile dolsa da;
Ondan kaçış olmuyor, sonu hüsran olsa da…
Çile, hüsran vız gelir, betin benzin solsa da;
Yalan değil dünyada, insanı aşk bitirir…

Ben ne âşıklar gördüm, ellerinde kırık saz…
Rabbim şu kullarına, n’olursun ak yazı yaz!
Çekilir mi bu hayat, yaz ortasında ayaz?
Yalan değil ki aşklar, kara yasa batırır…

Geç anladım hayatta, sertliğini taşların…
Ters baktığını gördüm, kadim arkadaşların!
Göreniniz oldu mu, akan şu gözyaşların;
Acısı da, ahı da, canı candan götürür…

Kiminde ilahi aşk, dünyasından geçiren!
Kiminde nar-ı sevda, gece, gündüz içiren!
Kiminin para aşkı, uykuları kaçıran;
Bunlar aşkın halleri, hepsi hasta yatırır…

Aşk denen şu illetin, var mı zerre insafı?
Aşktan zarar görenler, bence aşkın en safı!
N’olur bu yazdıklarım, olsun sözün son gafı!
Bazı aşklar bitince, eve huzur getirir…

Karaman-2021/06

Halil Şakir Taşçıoğlu