5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
963
Okunma
Karanlılar vakur adımlarla damlarken yüreğime
Sırtımda beslediğim gözyaşlarım ağır geldi bedenime
Ve bir sancı çığırı verdi belimden
İstanbul’da ölmeyi Silvan’da yaşamayı
Yani ölümü, ölüp de yaşamayı özledim
Beyazlara süslenerek ölümü giydim bu gece
Söyle kara yazmalı anam bu kaçıncı ölüşüm
Ve bu kaçıncı dirilişim
Yoksa ölüleri dirilten İsa mı geldi dünyaya
Ağlama duvarında gözyaşlarımdır ağlayan baba
Sen belki bilmezsin ama ben hep geldim sana
Lakin ben tam gelirken sana Hak itti beni dünyaya
Ey sırtına her dokunuşumda sırtımı hançerleyen dostum
O kefenleri yırtan
Ve mezarından beyaz bir gül gibi açılan
Ölümünün avcısı benim
Cevap Yaz