3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1145
Okunma
Gönlümün en tenhasında
Silinmek bilinmeyen sevda Tabya
Dergahında öyle şerefsizler barındırdın ki
Sırtımda bin hançer lekesi
Ve sinemde öyle derin yaralar açtın ki hepsi dost yarası
Dört mevsimin hazandır senin Tabya
Esmer tenime dokunan hep yalnızlık rüzgarlarındı
Saçlarımı ıslatan yalnızlığa ağlayan hep yetim yağmurlardı
Şimdi herkesin dilinde bal
Kokuşmuş yüreklerinde ise şeytan
Hangi yeşil dala tutunsam namert
Cevap Yaz