117- KÖYLÜYÜM
Ben köy çocuğuyum güzelim,
Elleri toz toprak, ayağı çamur,
Kursağıma inmez, incecik hamur,
Sırtımızda olmazdı, kürkü samur.
Yokluğu yendik, kalpten inanarak.

Ben köy çocuğuyum güzelim,
Yaş, kuru pasta bilmeyiz, ezelde,
Tat bulurum, kuru üzüm leblebide
Damak tadım yerli malı nevalede.
Nefisi yendik, kalpten inanarak.

Ben köy çocuğuyum güzelim,
Porselen tabak, cam bardak bilmeyiz,
Tandır ekmeksiz pilav yiyemeyiz.
Bakır güğüm, ibrikten su içeriz,
Kibiri yendik, kalpten inanarak.

Ben köy çocuğuyum güzelim,
Soframızda bulunmaz krom kaşık,
Tasada, kıvançta herkes birleşik,
En büyük fazilet candan kardeşlik.
Düşmanı yendik, kalpten savaşarak.

Ben köy çocuğuyum güzelim,
Sırtım el dokuma gömlek, pantolon,
Haberimiz olmaz, ceket mantodan,
Rüyada görsek, almayız urbadan.
İsrafı yendik kalpten inanarak.

Ben köy çocuğuyum güzelim,
Sabah akşam yeriz, şepit ekmekten,
Karnımız doyar, keşli dürümden,
Anlamayız, kurabiye simitten,
Nefsi körelttik, kalpten savaşarak.

Ben köy çocuğuyum güzelim,
Keten pabuç olmaz, giyeriz lastik,
Yokluğu ve yoksulluğu çok çektik,
Garipliği çocukken yürekte bildik,
Bencili yendik, kalpten inanarak.

İlk adım Süleyman, soyadım Yıldız,
Ay yıldızlı bayrak ezelden bir iz,
Elele verip nefreti yeneriz,
Saygı, erdem en büyük önderimiz,
Ben köy çocuğuyum güzelim.
Süleyman YILDIZ