Seni vaatlerden yoksun bırakıyorum…
Seni? Bırakmıyorum.
Hep yabancılaştırılmış kalbini,
Bedenine işlenmiş yaralarını öpmek istiyorum.
Acını okumak, ruhunu tüketmek istiyorum.
Evet, meydan okuyuşunu seviyorum.

Bir küllüğe dönüşmek neye benzer?
Her yanan sigaraya âşık olmak…
Ateşine kanmak.
Sonunda hepsinin
Anlamsız birer izmarite dönüşünü görmek.
Kirlenmek…
Yanıklarla süslenmek, yanmak, söndürmek…
Ses çıkarmamak, susmak.
Ama yine de güzelleşmek be…
Yine de yanmaya razı sevişmek…
Çok sevmek…
Uslanmamak!
Evet biliyorsun, kızıllığımı seviyorsun.
Merak ediyorsun.

Sana mabedimde bir taht vereceğim;
Hep o istediğin pelerini giyeceksin.
Elinde hançerin…
Meydan okuyacaksın.
Her defasında sana dokunmak isteyeceğim;
Dokunmayacağım…
Kabuklarında bile anılar bırakacağım.

Pamuk düşler hazırlayacağım sana…
Göğsümde sunacağım.
Hak ettiğin tüm ritüeli,
Hak ettiğin tüm hazzı ve acıyı,
Küçük yüreğimde servis edeceğim.
Bayılacaksın.
Buna dair söz vereceğim.

Beni sevme,
Hep seveyaz.
Beni öpme,
Hep öpeyaz.

Aliye Aybüke Özdemir