Giderken sadece, yol verecektin,
Beni de ateşe attın a gönlüm...
Yaptığı yanlışa gül derecektin,
Onsuz bir boşluğa ittin a gönlüm...

Bu benim yaramı az eyleseydin
Kışlarım soğuktu, yaz eyleseydin
Vallahi kızmazdım naz eyleseydin
O meşhur sevdaya çattın a gönlüm...

Uzaktan kanatla kol gerecektin
Düşseydi bilirim el verecektin
Bir gelse önüne gül serecektin
Lale’yi Sümbül’ü nettin a gönlüm.

Sen bilirsin Leyla, sevmek bilmiyor.
O silse izimi çöller silmiyor,
Al işte Dünya’da yüzüm gülmüyor,
Kendinle bana da ettin a gönlüm.

Hani sen Mecnun’a çöle düş diyen,
Hani sen Ferhat’a dağlar aş diyen,
Hani sen Dünya’da ağrır baş diyen,
Aşkla kalkıp dertle yattın a gönlüm.

Bana bir iftarlık esirgemeyen,
Kulların içinde esir demeyen,
Yazdığım dörtlüğe nesir demeyen,
Çok şair sınardın, bittin a gönlüm...

Yazık ettin bana şaşkın kul iken,
Sırrını bulmuştum adın hâl iken,
Bilmedi şu ömrüm aşkın dâl iken,
Elif’i gayın’a sattın a gönlüm.

Benden uğrun semalarda gezersin
Yeryüzünü değiştiğim pazarsın.
Ne diye şiire dua yazarsın;
Uzay’ı yıldıza kattın a gönlüm.

Ben seni kadıya gösterecektim
Al benden diyerek kestirecektim
Suçun yoksa bile astıracaktım
Dünya’da canıma yettin a gönlüm...